Standard RS-485 wprowadzono w 1983 r. jako rozwinięcie standardu RS-422A. Łącze RS-485 jest symetryczne i zrównoważone, przy czym dopuszcza nie tylko podłączenie do wspólnej linii wielu odbiorników, ale i nadajników. Nadajniki muszą być trójstanowe, w danym przedziale czasu może nadawać tylko jedno urządzenie, a pozostałe muszą znajdować się w stanie wysokiej impedancji. Maksymalna długość magistrali wynosi 1200[m] i może być zwiększona do 4800[m] po zastosowaniu wzmacniaczy.
Obwód transmisyjny w standardzie RS-485 jest symetryczny i zrównoważony (podobnie jak w RS-422A). Przyklad takiego obwodu przzedstawiono na rysunku.
Właściwości NADAJNIKÓW umożliwiające wielopunktową komunikację :
jeden nadajnik może sterować do 32 jednostkowych obciążeń (obwody wprowadzające obciążenie do 1[mA]) oraz zastępczą rezystancją dopasowywującą Rt=60[ohm] lub większą
prąd upływu nadajnika w stanie wyłączenia nie może przekraczać 100[mikroA]
nadajnik powinien zapewnić różnicowe napięcie wyjściowe z przedziału (-1.5[V] do 5[V]) przy obecności napięcia wspólnego z zakresu (-7[V] do 12[V])
nadajniki muszą mieć zabezpieczenie przed kolizjš, jednoczesne nadawanie przez więcej niż jeden nadajnik nie może uszkodzić nadajnika
Właściwości ODBIORNIKÓW umożliwiające wielopunktową komunikację :
rezystancja wejściowa >=12[kohm]
zakres napięcia wspólnego na wejściu odbiornika (-7[V] do 12[V])
czułość wejścia różnicowego 200[mV] w całym zakresie napięcia wspólnego.
Organizacja EIA (ang. Electronic Industries Association) wprowadziła w 1962 r. standard RS-232 w celu standaryzacji interfejsu pomiędzy DTE (ang. Data Terminal Equipment) i DCE (ang. Data Communication Equipment). Od tego czasu rewidowano interfejs wprowadzając kolejne jego wersje: 1969 r. – EIA RS-232C, 1986 r. – EIA RS-232D. Najnowsza rewizja (RS-232D) w pełni zgodna z poprzednimi dodaje mechaniczne specyfikacje dla połączenia interfejsu, modernizuje test modemu i wygląd pętli zwrotnej.
