2. Wprowadzenie do języka C
Program w języku C jest podzielony na bloki zawarte między nawiasami klamrowymi { i } (są to odpowiedniki „begin” i „end” z Pascala). Każdy blok może być kompletną funkcją, albo po prostu fragmentem kodu w ramach danej funkcji. Funkcja jest to po prostu wydzielona cząstka programu, która wykonuje jakieś zadanie (np. oblicza pole powierzchni prostokąta o danych bokach). W każdym programie napisanym w języku C musi znaleźć się funkcja o nazwie „main”. Jest to główna programu, od której zaczyna on swój bieg. Najprostszy program w języku C wygląda więc tak:
void main(void)
{
}
Pomińmy na razie słówko „void” (przejdziemy do tego w następnym punkcie) i przeanalizujmy ten program. Mamy tutaj jedną, jedyną funkcję „main”, która w naszym przypadku nie zawiera żadnego kodu (czyli nic nie robi). Jak widzimy definicja funkcji składa się z nagłówka, który określa jej nazwę, parametry wejściowe i rodzaj zwracanej wartości (to także omówimy później) oraz z właściwego ciała funkcji zawartego między { i } . Zapisując to inaczej definicja funkcji wygląda to tak:
typ_zwracanej_wartości nazwa_funkcji(lista parametrów)
{
}
Analogiczna definicja funkcji w Pascalu wygląda tak:
function nazwa_funkcji(lista parametrów) : typ_zwracanej_wartości;
begin
end;
Podobne, prawda ?
Na uwagę zasługuje jeszcze fakt, że po nazwie funkcji w języku C nie stawiamy średnika, tak jak to było w Pascalu. Jest to sensowne ponieważ średnik symbolizuje zakończenie pewnej logicznej całości, a tu mamy do czynienia z sytuacją wręcz przeciwną – od tego miejsca funkcja się zaczyna, nie kończy.
Na zakończenie tego punktu powiemy sobie jeszcze o zasadach konstrukcji nazw funkcji (tyczy to się także nazw zmiennych, o których będzie następny punkt). W języku C każdy identyfikator musi zaczynać się od litery, albo od podkreślenia dolnego „_”. Pozostałe znaki identyfikatora mogą oprócz liter i „_” zawierać także cyfry. Długość jest ograniczona do 32 znaków (może być większa, ale pozostałe znaki są po prostu ignorowane). I tutaj ważna uwaga: język C rozróżnia wielkość liter, tak więc „PoleProstokata” i „poleprostokata” to dwie różne nazwy ! Szczególnie muszą uważać osoby, które pisały wcześniej w języku Pascal (w którym jest brak takiego rozróżnienia), gdyż może prowadzić to do trudnych do zlokalizowania błędów.
